Βασίλης Χατζηπαναγής: Ο Καλλιτέχνης που Μετέτρεψε το Ποδόσφαιρο σε Παράσταση
Γραφει ο: Νικος Μπουνταλακης
Ο ήρωας που έγινε μύθος χωρίς να χρειαστεί παγκόσμια σκηνή
Δεν έπαιξε σε Μουντιάλ. Δεν μεταγράφηκε σε κάποιον ευρωπαϊκό «κολοσσό». Και όμως, όσοι τον είδαν, θα ορκιστούν πως είδαν έναν από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Ο Βασίλης Χατζηπαναγής δεν ήταν απλώς παίκτης ήταν το ποδόσφαιρο στα πιο αγνά και θεαματικά του.
Από την Τασκένδη με αγάπη για την μπάλα
Γεννημένος το 1954 στην Τασκένδη, από Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες, ο Χατζηπαναγής μεγάλωσε με τις σκληρές συνθήκες της Σοβιετικής Ένωσης. Εκεί έκανε τα πρώτα του βήματα στην Πακτακόρ Τασκένδης, καταγράφοντας 96 συμμετοχές και 22 γκολ.
Αλλά τα νούμερα δεν αποτύπωναν αυτό που έβλεπαν οι θεατές ένας ποδοσφαιριστής με απίστευτη ελαφρότητα στην κίνηση, απρόβλεπτη ντρίμπλα και αίσθηση του ρυθμού που παρέπεμπε περισσότερο σε μπαλαρίνο παρά σε αθλητή.
Η επιστροφή στην Ελλάδα και η γέννηση ενός θρύλου
Το 1975, ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης φέρνει στην Ελλάδα έναν άγνωστο για το ευρύ κοινό παίκτη. Δεν χρειάστηκε πάνω από μερικά παιχνίδια για να γίνει είδωλο. Σε 281 αγώνες με τον Ηρακλή πέτυχε 63 γκολ, αλλά κάθε του επαφή με την μπάλα ήταν γεγονός. Ήταν ο λόγος που χιλιάδες φίλαθλοι, ανεξαρτήτως ομάδας, πήγαιναν στο Καυτανζόγλειο μόνο για να τον δουν.
Χαρακτηριστικό ματς:
Στις 22 Οκτωβρίου 1978, στον αγώνα Ηρακλής – Ολυμπιακός, χορεύει ανάμεσα σε τέσσερις αντιπάλους πριν σκοράρει ένα από τα πιο θεαματικά γκολ της εποχής. Το κοινό, ακόμα και φίλοι του Ολυμπιακού, σηκώνεται όρθιο.
Ο παίκτης που “έβλεπε” το παιχνίδι αλλιώς
Ο Χατζηπαναγής δεν ήταν μόνο τεχνικός. Ήταν δημιουργικός, απρόβλεπτος, ευφυής. Ο ίδιος ο Μισέλ Πλατινί έχει πει:
«Αν ο Χατζηπαναγής έπαιζε σε γαλλική ομάδα, θα είχε γίνει ευρωπαϊκός σταρ. Δεν χρειαζόταν γκολ – ήταν απόλαυση να τον βλέπεις.»
Η αδικία της Εθνικής
Από τις πιο πικρές αλήθειες του ελληνικού ποδοσφαίρου: η Εθνική Ελλάδας τον χρησιμοποίησε μόλις 2 φορές. Η συμμετοχή του στη Σοβιετική εθνική νέων στέρησε το δικαίωμα περαιτέρω παρουσίας λόγω των τότε κανονισμών της FIFA.
Αλλά η ποδοσφαιρική κοινότητα δεν ξέχασε: το 2004, η FIFA τον τίμησε ως έναν από τους 50 κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών που δεν αγωνίστηκαν ποτέ σε Μουντιάλ.
Το τελευταίο του σόου
Το 1999, σε ηλικία 45 ετών, ο Χατζηπαναγής αποχαιρέτησε επίσημα το ποδόσφαιρο μπροστά σε χιλιάδες φιλάθλους. Παρά τα χρόνια, η μπάλα συνέχιζε να κολλάει στα πόδια του. Εκείνο το βράδυ, το Καυτανζόγλειο δεν αποχαιρετούσε έναν παίκτη. Αποχαιρετούσε ένα σύμβολο.
Ο Χατζηπαναγής δεν άφησε πίσω του τρόπαια. Άφησε μνήμη. Ένα μοντέλο ποδοσφαίρου βασισμένο στην φαντασία, την τεχνική, και το απρόβλεπτο.
ΑπάντησηΠροώθηση |
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου